W nadleśnictwie Sokołów spore szkody o znaczeniu gospodarczym powoduje zwierzyna, przede wszystkim sarny i łosie, a lokalnie również jelenie.

Obecny poziom liczebności zwierzyny płowej w największych kompleksach nadleśnictwa znacznie przekracza optymalne zagęszczenie zwierzyny określone w Wieloletnim Łowieckim Planie Hodowlanym. Dla przykładu w dwóch sąsiadujących ze sobą leśnictwach w których odnotowujemy największe szkody, stan jelenia to ok. 80 szt. przypadających na powierzchnię ok. 3000 ha co w przeliczeniu daje ok. 37 osobników na 1000 ha. Optymalne zagęszczenie, pozwalające na prowadzenie właściwej gospodarki wg Wieloletniego Łowieckiego Planu Hodowlanego to ok. 10-15 osobników na 1000 ha. Dodatkowym utrudnieniem w wyprowadzaniu nowego pokolenia lasu jest stale wzrastająca populacja łosia, który w samych tylko dwóch wspomnianych wyżej leśnictwach występuje w liczbie ok. 23 szt.

W celu ochrony lasu przed zwierzyną podejmuje się działania zmierzające do wzbogacenia bazy żerowej, poprawy naturalnych warunków bytowania zwierzyny, próby odciągnięcia zwierzyny od upraw leśnych poprzez urozmaicenie struktury, składu gatunkowego drzewostanów, utrzymanie zwierzyny w dużym rozproszeniu, tworzenie oczek wodnych czy remiz. Przy wysokim stanie liczebności wspomnianych ssaków roślinożernych powyższe działania stają się niekiedy niewystarczające, wtedy to wykonuje się grodzenie całych upraw, smarowanie chętnie ogryzanych drzewek repelentami (inaczej zwanych środkami odstraszającymi), zabezpieczanie plastikowymi tubami oraz palikowanie cennych gatunków.

W ciągu ostatnich kilku lat dużego znaczenia nabrały również szkody powodowane działalnością bobra. Chodzi tu głównie o podtopienia upraw i drzewostanów starszych powstałe w wyniku spiętrzenia wody na ciekach zasiedlanych przez bobry. Gatunek ten prawnie chroniony posiadający w tym regionie niewielu naturalnych wrogów mogących ograniczyć ich liczebność coraz częściej niweczy trudy pracy leśników.

Fot. Adam Skóra